The Antwerp Branch of the Royal British Legion was formed on 18 April 1922. It was the first of 8 branches in Belgium: Brussels, Ypres, Mons, Ostend, Ghent, Knokke and Aalst were the others. Three of these – Antwerp, Brussels and Ypres – are still going strong today. 

August 1922

The Times in London reported on 31 August 1922 that Legion branches in Brussels, Antwerp and Paris were teaming up with Embassy officials and influential members to find jobs for unemployed ex-servicemen. “The melancholy fact remains that the demand far exceeds the supply,” the report noted. It cited General Secretary Edward Heath, just back from visiting branches in Belgium and France, who urged more ex-officers to support the charity ‘to share the joys and sorrows of the men with whom they were in such close touch in the days of the war’. 

July 1923

Donderdag 12 juli had de plechtige opening plaats der ‘British Legion Club’ door den consul-generaal van Engeland, den heer M.C. Gurney. (...)

Na een ogenblik van innige getogenheid te hebben gewijd aan de helden, gevallen op ’t veld van eer, verklaarde de heer consul-generaal zich gelukkig deze plechtigheid te kunnen openen. Wij hebben niet alleen, verklaarde hij, verplichtingen tegenover ons zelven, maar ook tegenover deze met dewelke wij moeten leven. Gastvrijheid in eene der eerste en grootste verplichtingen. Bij elkeen bestatigen wij dit verlangen om samen te zijn. Dit vooral hebben wij onder den oorlog kunnen bestatigen; gelukkig is die tijd voorbij.

Maar het gevoel van den drang om vereenigd te zijn, duurt voort. Hierop nam de heer Crighton, voorzitter der club het woord, en bracht een heildronk aan den Koning van Engeland en verklaarde:

'Als voorzitter van den Antwerpsche tak van de ‘Legion’ houd ik er aan te verklaren dat ik noch politieker, noch partijganger ben, de ‘Legion’ zijnde onpartijdig. (...) Het doel van de ‘Legion’ is in het burgerlijk leven van het vaderland en der wereld, voort te zetten de princiepen waarvoor we gestreden hebben, de liefde aan te wakkeren tot de kroon, staat en natie; om eenheid te verkrijgen onder alle klassen, om op aarde, vrede, vrijheid te verzekeren en onze vriendschap door wederzijdse diensten te heiligen. Een der voornaamste betrachtingen van de ‘British Legion’ is buitentwijfel de gevoelens van vriendschap en eenheid dat er tusschen hen en andere verbonden natiën gedurende den oorlog ontstonden te bewaren en aan te wakkeren. (...)

Het was dan ook een plechtige avond, tevens volle innige gemoedelijkheid, stemming die heel veel beloofde voor bloei en ontwikkeling van den kring. Onze beste heilwenschen dus aan het bestuur en leden der Club. (Gazet Van Antwerpen, 13 July 1923)

1928

Zaterdag morgen is alhier een groep Engelsche invalieden met de stoomboot ‘Bruges’ kap. West van Harwich aangekomen. Aan de aanlegplaats waar heer Aug. Van Dijck het beheer van der Harwichlijn vertegenwoordigde, hadden plaats genomen het muziekkorps van het 6de linieregiment, tal van leden van het British Legion alhier gevestigd, allen met hunne prachtige vaandels. Toen de roemrijke invalieden aan wal kwamen, werden zij begroet door het God save the King waarna de Brabançonne gespeeld werd. (...)
Toen de Engelsche invalieden de kaai verlieten, werd door het muziekkorps een lelijke missing gedaan, die spijtig genoeg, een slechten indruk op de Engelsche bezoekers maakte. Er werd gespeeld ‘The Yankees are coming’ een oud Amerikaansch krijgslied. Waarom niet een ‘Tipperary’, zoo algemeen gekend alhier en vooral door de Engelsche oud-strijders. (…) (Gazet Van Antwerpen, 1 September 1928)

Spring 1929

The first regular sounding of Last Post took place on 1 July 1928 at the Menin Gate. Pierre van den Braambussche, chief police commissioner of Ypres, originated the idea for a ceremony every evening and called for volunteers from the fire brigade. A daily ceremony took place initially for four months and was reinstated in spring 1929 when the Brussels and Antwerp branches of the Legion donated four silver bugles. From 11 November 1929, the Last Post has been sounded every night except during the German occupation in WW 11. The bugles were replaced in 1992. Eight new bugles were presented to the Last Post Association by the Royal British Legion in July 2007. 

1930 - Een prachtige uitslag

Men herinnert zich den bijval behaald door de galavoorstelling gegeven op 12 november jl in de Kon. Franschen Schouwburg in bijzijn van Z.K.H. Prins Karel, Graaf Van Vlaanderen, en van talrijke burgerlijken en militaire overheden door het Britische Legioen, ten voordele van zijn onderstandskas. Die vertooning heeft een winst opgeleverd van niet minder dan 41.260 fr en het Nationaal Werk der Oorlogsinvalieden te Antwerpen is met de helft van die som begiftigd geworden. Ongetwijfeld zal onze bevolking dit mooie gebaar van de Britische oud-strijders tegenover onze oorlogsinvalieden zeer op prijs stellen. Wij wensen het ‘British Legion’ en voor den sympathieken en onvermoeibaren voorzitter van het inrichtingskomiteit, vlootluitenant J.S. Griffiths, zelf invalied van den oorlog, van harte geluk. (Gazet Van Antwerpen, 7 January 1930) 

11 June 1935

“I feel there could be no more suitable body or organisation of men to stretch forth the hand of friendship to the Germans than we ex-servicemen who fought them in the Great War and have now forgotten all about that.”

The Prince of Wales takes center stage at the British Legions annual conference in 1935. Standing tall and exuding regal grace, he addresses an audience comprised of delegates from over 4,000 branches of the British Legion. With his words, the Prince proposes a remarkable gesture that would transcend borders and heal wounds still fresh from the Great War. He suggests that representative members of the Legion should embark on a visit to Germany, extending an olive branch on behalf of those who once fought against them. The significance of this proposition lies not only in its symbolism but also in its timing. The year is 1935, when tensions between nations are simmering once again. Yet here stands a royal
figurehead advocating for reconciliation and friendship with former adversaries - a pivotal moment where history meets compassion. It reminds us that even amidst turbulent times, bridges can be built, understanding can prevail, and peace can triumph over conflict. 

1935 - De wapenstilstand en de Engelschen

Alhoewel 11 November geen algemeene verlofdag in Engeland is, zoals in België, wordt deze door de Engelsche vrienden van over het Kanaal herdacht door een geheiligde stilte van twee minuten, gedurende dewelke men terugdenkt aan degenen die in den Grooten Oorlog vielen. (...) In Antwerpen vereenigen de Engelsche vrienden zich met ons tot een plechtige bedevaart naar de graven der Belgische en verbondene soldaten, op de Schoonselhofbegraafplaats. In Engeland staat deze dag in het teeken der klaproosjes uit Vlaanderen ... Dit jaar, zoals vorige jaren zal de Antwerpsche afdeling van het British Legion Vlaamsche klaprozen aanbieden aan de Engelsche Kolonie alhier. (Gazet Van Antwerpen - 8 November 1935) 

1938 - 50.000 leden van ’t British Legion naar het Sudetenland

Hun uitrusting: bolhoed, regenscherm en aktentasch

Vijftigduizend leden van het British Legioen, speciaal gekozen om hun karaktereigenschappen, houden zich gereed om aanstonds na oproeping scheep te gaan naar het vasteland en vandaar door te reizen naar Sudetenland, waar zij de orde zullen handhaven, terwijl de grensafbakeningscommissie haar werk verricht. Zij zullen geen uniform dragen, geen gasmasker bij zich hebben, geen patronen in de tasschen en geen helm op het hoofd. Hun uitrusting zal een uitrusting des vredes zijn: bolhoed, regenscherm en aktentasch. Slechts een kenteeken van het Britsch Legioen en een blauw met gouden band om den arm, zullen de teekenen zijn waaraan deze vredessoldaten zullen zijn te herkennen (…) Voor hun vaderland hebben zij gevochten in de loopgraven – thans bewijzen zij niet alleen hun land, doch geheel Europa een onschatbaren dienst. Een dienst van den vrede. (Gazet Van Antwerpen, 1 October 1938)

1 February 1940

From the minutes of the Antwerp Branch AGM: “When we presented our report a year ago we were recovering from the shocks which led up to the agreement of Munich and hope of a peaceful future was in all our minds. Events have, unfortunately, not allowed this hope to be fulfilled and once more we are in the throes of war. The British Legion has now a greater task than ever to perform and the Antwerp branch will not behind in doing its full share.

(...) When the month of August arrived we were able to assist the British community in making the distribution of gas masks, which were ordered by the Antwerp British Colony Association and our thanks are due to all those who so willingly helped. The Legion headquarters never had so many visitors and we hope we may see many of them back again on more pleasant occasions. Unfortunately, many who had not applied for their masks in time could not be served.

(…) Since the outbreak of war a number of our members have returned home, some to join His Majesty’s Forces and notably our President Commander Evan-Thomas who is back again in the Royal Navy. To all of them we wish the best of luck and a quick and safe return to peaceful occupations.

(...) During the trying days that lie ahead of us we hope that this branch of the British Legion will do its full share in every way. We enjoy the hospitality of a friendly neutral country and we must show ourselves worthy of it. This is a time when ex-servicemen must stand shoulder to shoulder and the more we meet together the better we can act together for the good of the cause we have at heart. Our Club is ready to welcome you all.”

May 1940

In May 1940, the Royal British Legion Antwerp branch suspends its activities for the duration of the war. Though the records were destroyed, the Standards were successfully hidden during that time.

13 March 1946

“The British Legion (Antwerp Branch) having decided to resume its activities, all ex-members of H.M’s Forces are informed that they are eligible for membership and will be cordially welcomed at the Café Mampoco, 8, avenue d’Amerique on Monday Evenings.” (Gazet Van Antwerpen - 13 March 1946)

1948 - British Legion herdenkt haar dooden

Op 11 november zal de Antwerpse afdeling van de ‘British Legion’ een herdenkingsplechtigheid houden ter ere van haar gesneuvelde makkers uit beide wereldoorlogen (...)
Een afdeling van de VIIe Britse pantserdivisie zal ter plaatse komen om haar triomfantelijke tocht te Antwerpen aan het hoofd der geallieerde legers te herdenken.
(Gazet Van Antwerpen, 8 November 1948)

1966 - Britse vorsten in onze stad

Dank zij Churchill kent Antwerpen vandaag een staatsiebezoek van Britse vorsten. Het is inderdaad voor het eerst sinds mensenheugnis dat een Brits soeverein voet zette op Antwerpse bodem. Het weer was echt Brits-Belgisch: geen straaltje zon was er, maar koningin Elizabeth zelf borgde voor een lentekleur in zonnig kanariegeel en wit.
…
Tussen de toeschouwers, stoere Britse militairen, die op hun grijze snor beten om hun ontroering te verbergen. Evengoed wanneer “God save the Queen” de Britse vorstin begroette, als wanneer ze de tengere vrouw zagen toekomen tussen rijen toeschouwers die zeer talrijk opgekomen waren. De Britten, en de Belgische oud-gedienden, oudstrijders, invalieden en weerstanders die op het grasplein een omlijsting vormden, naast en voor de met de Union Jack en andere vlaggetjes zwaaiende schoolkinderen, dachten zeker aan die voorbije dagen van kommer en strijd. (Gazet Van Antwerpen, 10 May 1966)

1978 - Royal British Legion herdacht

(…) Voor de veteranen van de bevrijdingstroepen en delegaties van weerstand en oud-strijders had de herdenking bij de tank ongetwijfeld de diepste zin, maar het strekt The Royal British Legion tot eer dat zij het herdenken zo stijlvol en eenvoudig uitwerkt dat de juiste sfeer ook bij wandelaars en toevallige kijkers overkomt. (Gazet Van Antwerpen, 4 September 1978)

1989 - Engelse bevrijders zien hun strijdtoneel terug

Vijfenveertig jaar na de bevrijding van Antwerpen blijken er nog aardig wat Engelse veteranen te zijn die de feestelijkheden willen meemaken. Dat ondervonden de Canadees Bob Gomperts en de Brit Frank Wood, respectievelijk voorzitter en ondervoorzitter van het Royal British Legion aan den lijve. Het stadsbestuur vroeg hen 60 Engelse veteranen uit te nodigen, ze kregen meer dan 150 aanvragen.

“De veteranen worden oud”, zegt Frank Wood, “daarom wil het stadsbestuur een extra inspanning leveren om een grote groep groep Engelse en Canadese bevrijders naar hier te halen.”. Een ‘efforeke’ noemt hij dat in onvervalst Antwerps. Hij was er zelf bij in 1944 toen de stad werd bevrijd en hij leerde in de bevrijdingsroes zelfs een Antwerps meisje kennen … De Canadees Bob Gomperts maakte deel uit van de invasietroepen die o.m. op Sicilië, in Italië en Normandië vochten en via Brussel en Antwerpen naar Nederland trokken. … Gomperts en Wood zijn uiteraard lid van de Antwerpse afdeling van de Royal British Legion, de Britse vereniging die de veteranen uit de Tweede Wereldoorlog groepeert.

Van de stad kregen ze de opdracht om een 60-tal Engelse veteranen te zoeken (...) Via het Britse Ministery of Defence kregen ze een lijst van Engelse veteranen die ze op hun echtheid lieten controleren met de lijsten van het toenmalige War Office. (...) “We hebben dan een briefje gestuurd naar al de veteranen die deel uitmaakten van de gevechtseenheden. We hebben getracht een vertegenwoordiging te krijgen van de verschillende eenheden. (...) Een verdere selectie voor de aanwezige veteranen wilden we niet maken. Ons principe was: first come, first serve”. (…) Dat principe heeft niet lang opgang gemaakt. De reacties kwamen zo snel binnen dat er zich in totaal meer dan 150 gegadigden voor het feest aanboden. Bob Gomperts en Frank Wood moesten dus wel selecteren. Uiteindelijk hielden ze 77 veteranen over en het stadsbestuur verklaarde zich akkoord om ze allemaal, met hun eventuele echtgenotes, naar Antwerpen te halen. (Gazet Van Antwerpen, 1 September 1989)

1992 - On the 70th anniversary of the Branch, from the RBL Newsletter:

… Also we must not forget the magnificent work done by members and their wives in the fifties, sixties and seventies. They rebuilt the Branch after the war and without them it could well have collapsed. We can be grateful to them. We will live up to our motto ‘Service not Self’. This Branch will stand when others fall.
On the Liberation festivities, from the RBL Newsletter:

The Burgomaster of Antwerp and the Branch are still receiving letters from the United Kingdom thanking and praising the organisers of the celebrations to commemorate the 45th anniversary of the Liberation of Antwerp September last. One gentleman and his wife have invited two Belgian schoolchildren for a holiday at their home in Yorkshire as a gesture of their appreciation for the hospitality they received.

1994 - Britse bevrijders rekenen op Antwerpse gulheid

Het Royal British Legion, een service-organisatie voor Britse veteranen en oud-strijders die onder Brits gezag hebben gevochten, heeft dringend 750.000 frank nodig. Met dat bedrag wil ze de reis financieren die 300 Britse veteranen begin september voor de feestelijkheden rond de bevrijding van Antwerpen zullen maken.

“We willen voor de laatste keer dat de Antwerpenaren hun bevrijders sponsoren”, zegt Harry Harding, president van de “Antwerp Branch” van het Legion. In oktober 1993 kreeg hij van het Antwerps stadsbestuur de opdracht om 300 Britse veteranen te zoeken die zouden deelnemen aan de feestelijkheden rond de bevrijding van Antwerpen. (...) De hoge leeftijd van de veteranen, gemiddeld zijn ze 77 jaar, maakt individueel reizen moeilijk. Vandaar dat het British
Legion een aantal bussen inzet die de veteranen vanuit vaste vertrekpunten in Groot-Brittannnië naar ons land zal brengen (...) (Gazet Van Antwerpen, 9 June 1994) 

1997 - Britse oud-strijders zoeken jong bloed

De tijd eist onverbiddellijk zijn tol. Ook voor oud-strijdersverenigingen. De Antwerpse afdeling van de Royal British Legion telt momenteel 220 leden maar ziet dat aantal elk jaar slinken.

“Wij sterven uit”, beseffen de jonge soldaten van toen. Zij bevrijdden ooit Antwerpen en bleven daarna plakken door de charmes van lokale juffers. Op de vooravond van hun 75-jarig bestaan, doen de kerels uit één stuk een beroep op de jeugd om de vlag te dragen en de herinnering aan de Eerste en Tweede Wereldoorlog levend te houden. (…)

De Antwerpse Branch heeft een internationaal karakter. Aangesloten zijn Welshmen, Engelsen, Schotten, Nederlanders, Canadezen en uiteraard Belgen. Ex-soldaten uit het Britse
leger vormen het hoofdaandeel. Chambers (47) vocht in de Falklandoorlog en kwam pas in ’91 naar Antwerpen. Een Antwerpse schoonheid veroverde zijn hart en hij vestigde zich hier. “Zo verging het veel soldaten na de oorlog”, lachen Jack, John, Neil, Jerry, Bob en de anderen. “We liberated Antwerp and got stuck. Levenslang.” (Gazet Van Antwerpen 18 April 1997) 

1997 - “Bevrijding vieren is toch onze plicht”

Harry Harding (73) stond voor een dilemma zaterdag. Terwijl zijn hart uitging naar de miljoenen treurende
landgenoten in de Londense straten, was de plaats van de oudstrijder en voorzitter van het Royal British Legion Antwerp aan het oorlogsmonument in het Antwerpse stadspark: om de bevrijding van 4 september 1944 in de bloemen te zetten. Lady Di of niet, die bevrijdingsherdenking is mijn plicht. Duty calls! Voor de vrijheid is een prijs betaald en dat mogen we niet onopgemerkt laten voorbijgaan. Nooit”, zei de netjes in het pak zittende Harry Harding voordat hij zijn krans neerlegde. (Gazet Van Antwerpen, 8 September 1997)

1998 - Klaprozen herdenken Eerste Wereldoorlog

Een klaproos in je knoopsgat om de slachtoffers en miserie van de wereldoorlogen te herdenken. In Groot-Brittannië is het in deze periode heel normaal. Maar ook in België kent Poppy Appeal hoe langer hoe meer bijval. De Antwerpse afdeling van de The Royal British Legion brengt dezer dagen klaprozen aan de man voor het goede doel.

“De klaproos is het Vlaamse symbool van de Eerste Wereldoorlog, vooral dan van de slag om Ieper”, weet Rob van Aarle, van The Royal British Legion Antwerp Branch.
In Groot-Brittannië is de Poppy Appeal (…) een traditie. In Antwerpen vindt de collecte dit jaar voor de tweede keer plaats, met groeiend succes. (…) The Royal British Legion is een ondersteuningsfonds, die winst gaat naar zij die verkeren in een schrijnende situatie.

Wie nergens anders terecht kan, helpen wij uit de brand”, vertelt van Aarle (Gazet Van Antwerpen, 10 November 1998).

2000 - Chocolade tank blikvanger bij herdenking Bevrijding

Toeristen en Antwerpenaars vergapen zich enkele dagen aan het flink uit de kluiten gewassen stuk chocolade dat sinds zondag de etalage van chocolatier Iris op de Antwerpse Grote Mark siert. “Onze Cromwell-tank” wisten enkele Antwerpse kenners direct te zeggen. Aan de échte Cromwell-tank herdenkt het Royal British Legion zondag de 56ste verjaardag van de Bevrijding. (…)

De meer dan een halve meter grote en 5kg zware ‘tank’ wordt zondag verloot onder zowat 100 Britse veteranen die dit weekend vanuit Groot-Brittannië overkomen. Het initiatief voor die jaarlijkse bijeenkomst gaat reeds sinds 1948 uit van de “Antwerp Branch” van het British Legion (…) (Gazet Van Antwerpen, 1 September 2000)